İzm'ler tüm düşünce dünyamızı kuşattı. Ötesini göremez olduk. Bize yabancı tatlardı başından beri, sindiremedik ne fiziksel ne de kimyasal. Bu gençlik, bu geçmiş hep yabancı film izler gibi izledi bu ekranı. Hareketlerden anlamaya, neden ve sonuç çıkarmaya çalıştık. Ve sonunda nasıl olduysa kavgasını da ettik. 'İzm' uğruna canlar verdik. Konuşulanı bilmedik, alt yazıyı ise herkes kendisi uydurdu. Dublajla da ana fikirden kaydığımızı yıllar sonra birileri asıllardan bahsedince gördük. Asılın hiç olmadığını, bu izmin kendine bile izi olmadığını gördük.
"Şimdiyi" kendinden(KENDİMİZDEN) kelimelerle, kendinden cümle ve düşüncelerle ne zaman tartışacağız? Bizim örneklerimiz, bizim yaşanmış hadiselerimiz ne zaman bize mihenk olur? Kaynakça ve dipnot bizden ne zaman olur? Biz: Türk, İslam tarihi.
Turgay Urgur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder