Benim için İnşirah bir dirilişin, kendine gelmenin, kendini bulmanın adı. Ömrünü kendini aramaya adamak gibi bir şey yani. Aynı zamanda bir tazelenme ve yenilenme.Bedenden uzaklaştıkça ruha yaklaşan, ruhunu özleyen bir insanın hikayesi. Bugün Osmanlı medeniyeti ilgili bir kitabın satır aralarında sözde yenilenme ile batı düşüncesinin adeta kuruttuğu aydınımızın çaresizliğini ve kendisini 'kendisinden uzaklaşmakta bulduğunu' gördüm. Voltaire ve Rossue vb'lerini kendisine rehber edinip, onların vereceklerini 'ışık' ve 'kurtuluş' olarak algıladıklarını hissettim. "Defter-i Amal" isimli çevirinin bile adı insana özden uzaklaşmanın boyutu hakkında bir ipucu veriyır. Bu da bende insanın kendi özündeki kültür zenginliğinin farkında olmamasının ne kadar da vahim bir durum olduğu fikrini yine oluşturdu. Kısacası müslüman mahallesinde salyangoz meşrulaştırılmak istenmiş. Yöntem değilde yapılan alınmış. Ha çikita muz merakı, ha küfür edebiyatından medet umma yanılgısı. Avrupaya gidipte Türklüğünü barda, zarda, yarda bırakma hezeyanı. Okumak bu olmamalı, Çindeki ilim bu olmamalı, ilerleme ve yenilik bu olmamalı.
İnşirah
Sonsuz bir hayatı hak eden,
Hastalıklar ve ayrılıklarla dünyadan alaka kesen,
İçimden bir şeyler cesaret verirken.
Böyle bir hayalin gerçekleşmesi,
Doğasında zaten var olan,
Ancak ve ancak,
Onu her haliyle, kaliyle bilen
Ve muhatap kabul eden,
Zatın inayetiyle olur.
Daldım hayale, bir izah istedim,
Kapısına gittim.
Cevap: “O” bize yeter
Biz’e dikkat ettim.
Binlerce çeşidin içinde beraberlik,
Ve benzeyişlik.
Her bahar kolay, her bahar yeniden.
Her bahar hazır.
Biz’den Ben’e baktım.
Sudan. Mucizane . Her şey yerli yerinde.
Hediyeleri anlayacak, tadacak cihazlar.
Sonsuz defineleri açacak.
Ve kokular, renkler, tatlar anlaşılır.
Etkisiz ve yetkisiz iken verilen bir hayat,
Kaydeden tüm güzellikleri.
İzin verilmiş belirli bir süre için; yazar ve çizer.
Görünenler kadar açılır, yayılır, gelişir.
İşte insaniyet, kendine has fayda eder.
Gezer maddi, gezer manevi.
Turgay Urgur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder