Şehitlerimize Allah’tan rahmet, geride kalan bizlere de şuur diliyorum.
Hakiki manada iman, kula yakışan bir irade ve hayırda işleyen bir ömür diliyorum.
Ne çileler çekiliyor, ne canlar gidiyor da bihaber yaşayıp gidiyoruz.
Ya da bihaber olmayı biz istiyoruz.
Bile bile tercih ediyoruz.
Bir gün gelecek ve çile çekenlerle, genç yaşta Allah için şehit olanlarla mahşerde buluşacağız.
Bütün insanlık orada olacak.
Annelerimizle, babalarımızla, çocuklarımızla, Peygamberlerimiz ile, hayalimizin ulaştığı ne kadar iyiler varsa; onlarla sonsuza dek beraber olmak istiyoruz. Bunun hakkımız olduğunu düşünüyoruz.
İnanıyoruz ki! Bize de sorulacak. ‘Sen ne yaptın?’
Harbiden biz ne yapıyoruz ki?
Soruyu biraz daha kolaylaştıracak olursak, şimdiye kadar ne yaptık?
Yani Allah hayırlısını versin. Lakin sabaha çıkamasak ve üzerine Yemin edilen O GÜN’de yeniden diriltilsek ne diyeceğiz?
Ben kendi adıma cevap bulamıyorum. Umarım sizde de durum aynı değildir.
Gün gelecek ve yeniden var edileceğiz.
Hem de ne ilim, ne de din sahtekarlığının geçerli olmadığı bir yerde;
Paranın geçmediği,
Statünün işlemediği,
Zerre kadar ayrımın olmadığı,
Adaletten şüphe duyulmayan,
Terazinin zerre miktarı yanlış ölçmediği,
Renklerin, dillerin, ideolojilerinin, ırkların ayrıştırılmadığı,
Laf ve zeka oyunlarının sökmediği,
Her şeyin olduğu gibi, aslı gibi, bizzat yapıldığı gibi gözler önüne serpildiği,
İtiraza gereğin olmadığı,
Hak yerini bulacağından şikayete bile ihtiyacın duyulmadığı bir yerde dirilteceğiz.
İşimiz gerçekten çok zor.
Şehitlerimize Allah’tan rahmet, geride kalan bizlere de şuur diliyorum.
