Sefilliğimizin
selfisinde,
Laf yetiştirme ile,
Günah çıkartırken,
Vicdanı atlatıp,
Pespayeliğe erdik.
Soydaşın kanı,
Soysuzun ağzından
akarken,
Yere dökülenleri silmeyi,
Kendimize teselli saydık.
Tembellik döşeğinde,
Gaflet uykusunda,
Şuurdan ur,
Fikirden kir,
Sözden öz çıkardık.
Benliği terk edip,
Taklit avareliğinde,
Kendimizi
Hem elin hem de ayağın,
Avanesi bulduk.
Bulunca da,
Üstüne üstelik,
Halimize şaşırdık.
Okumadan bilme,
Susmadan dinleme telaşıyla;
Utanmadan, sıkılmadan;
Bir de kendimizi,
Zifiri karanlıkta aynada
İnanmadan iman
tesellisinde gördük.
Turgay URGUR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder