Bir zamanlar… insan ‘okuduğu’
olur demiştim ve ‘yazıklarını’ oldurmak ister diye devam etmiştim. Gün geldi insan dinlediklerine inanmak, inandıklarını
dinletmek istedi. Gördüklerine inanmak
ise insana hep zor geldi. Gözlerini kapattı ve düşündüklerini görmek istedi. Düşündüklerini görmek istedi ama düşündüklerini konuşmak ona çok zor geldi.
İnsan konuşurken ne okudukları, ne
yazdıkları ne de düşündükleriydi. Kelimeler bazen birden fazla filtreden
geçiyordu, bazen ise kendisinin bile kontrol edemediği bir hale giriyordu.
İnsan çok fazla izleyince farkında olmadan izledikleri
oluverdi. İçinden nedense birden meyil etti. Çünkü en kolayı izlemekti.
TURGAY URGUR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder