Bundan 2000 yıl önce siyaset devlet işlerini düzenleme ve
yürütme sanatına verilen isimdi. Eflatun ve Aristo’nun siyaset düşüncesinde etik
sorunları incelemek öncüldü.
Toplumlarda bilgelik ve erdem yerini şan, şöhret ve zengin
olmaya bırakınca timokrasi gelişmiştir. Timokrasi de oligarşiyi oluşturmuştur.
Günümüzde ise popüler siyaset piyasa hakimiyetini kurmuş durumdadır. Timokrat siyasiler kendileri
dışındakilerin demokrasiyi konuşmalarını ve arzulamalarını istemektedir.
Popüler siyasetin birinci şartı (adı üstünde) popülerite.
Popüler siyaset toplumun sorunlarıyla ilgilenmez bunun yerine toplumun önüne
‘gündem’(ler) atar. Örneğin idam, kürtaj, tarihten her hangi bir olay, açlık
grevleri veya hiçbir şey olmazsa bir televizyon dizisi. Biraz zamanı geriye
işletirsek, bu gündemleri anımsaya çalışırsak ve kendimize “sonuçları ne oldu dersek?” Popüler siyasetin
ne olduğu daha iyi anlaşılacaktır. Çünkü ortada sonuç yoktur. Olması da
gerekmez veya beklenmez. İnsanlar nasıl ki parayı, zamanı, kültürü tüketiyorsa
gündemi de tüketmeye yönlendirilirler. Popüler siyaset o gün konuşulmaktır. Açılışlar, tartışma programlı, janjanlı
organizasyonlar popüler siyasetin kendisini gösterme alanlarıdır. Eğer siyasetle
ilgilenmek sizin de hobiniz ise; bu alanlarda bol bol fotoğraf çektirmeli ve
birileri siyasi vizyonunuzu irdelerken cevap vermek için yeteri kadar tüyo
öğrenmelisinizdir.
Popüler siyasetin araçları ile her hangi ticari metanın
tanıtım araçları paralellik gösterir. Konuşulan değil konuşmak önemlidir. Tek
taraflı bir kazanç beklentisi vardır. Çok kişiye ulaşmak hedeftir ama nasıl
olduğu önemli değildir. Şartlar ve istekler uygulamaları aniden değiştirebilir.
Popüler siyasetçi kaliteli bir pazarlama şirketinin elemanı gibi şık giyinir, sunucu
misali beden dilini titiz kullanır, orkestra şefi gibi kitlesine hakim olmaya
çalışır. Kısacası popüler siyasetçi “siyasetçi” dışında her şey olur. İşte bu
yüzden kişi hem siyasetçi hem de futbol yorumcusu veya şirket danışmanı veya iş
adamı vd. olur. Bu noktada işin etiğini sorgulamaya da artık gerek yoktur.
Çünkü popüler siyasetçi; siyasi kariyerini işine, işini de siyasete
bağlamıştır. Ne kadar siyaset o kadar
popülerite, ne kadar popüler siyaset o kadar ‘çok iş’ ve çok kazanç.
Popüler siyasetçi
neler yapar? Popülaritesini arttırır?
-
Yakınlarını işe yerleştirir. Liyakat önemli
değildir. Tek kriter aşırı derece de minnettarlık(?) duygusuna sahip olmaktır.
-
Gerçek sorunlarla uğraşmaz, kendisi önce ‘sorun’
uydurur sonra o sorunu yine kendisi yok eder.
-
Her işten anlar. Her konu hakkında fikri vardır.
-
Eleştirmez, sorgulamaz.
-
Kendisi gibi düşünenleri savunur.
Popüler siyasetçi devletten maaş(hatırı sayılır) alır. Daha
sonra ise benim yorumculuğumun işime engeli yok der. Emsallerini göstererek
kendisini temize çıkarır. Çünkü onun işi ‘siyaset’ değildir. Bilakis popüler
siyasetin bir mensubudur. Bir de popüler siyasetin alkışçıları vardır……
***
Ne de ironiktir ! siyaset kelimesi seyislik ile de aynı kökü
paylaşır. Arapça seyis kelimesinden türemiştir. At kimin? At kim? Seyis kimdir?
Turgay Urgur