Yokluğunda ağlamak anlamını yitirdi,
Aşk gibi, tutulmak gibi, biz gibi.
Geride meçhule giden bakışlar,
Yumruklanan duvarlar,
Yalnız bir ev bıraktın bana.
Dört duvar dört göz oldu.
Nereye baksam hapis,
Nereye baksam suçum.
Çıkmak istemem,
Ziyaretime gelme hiç çekemem.
Ben bu aşka kendim düştüm,
Benim gibi sevdim.
Kendim düştüm, ağlamam.
Ben kader mahkûmu değilim,
Sakın. Sakın haaa. Acıma.
Sözlerine bir anlık aldanmışlıktı,
Gözlerine kanmaktı.
Senin elinde saf bir çocuk olmaktı,
Kullanılmaktı, atılmaktı.
Daha da Türkçesi terk edilmekti.
Suçum iki nokta üst üste,
Noktalardan birisi mağlup, birisi sahtekâr.
Sevmek.
Lakin bilmem bilir misin?
Aşk eşittir ölmek.
Tek başıma ölmek.
“Nasıl tanırdınız?” diye soranlara,
Tanımazdık deyin.
Tanıyamadık deyin.
T.Urgur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder