Solduktan üç gün sonra diğer çöplerle birlikte atılacak olan bir demet çiçek; sana karşı boynumun borcu olan vefa, saygı ve sevgiyi hiçbir zaman karşılayamaz. Eğer ben, senin bana verdiklerinin değerini henüz anlayamadım ve hala senin gönlünü feth edemedim ise varlığım ile en derin çelişkiyi yaşamıyor muyumdur? Yaratılış, yaşam ve ölüm anlamını ancak senin ile kazanır. Zihinlerde makes bulur. Yaratılış senin ile tanımlanır, yaşamak senin ile fark edilir, ölmek yine sana duyulan en büyük özlemle yan yanadır. Ölüm bu manada senden ayrılmaktır, ölüm esnasında en çok özlenen yine sensindir. Senin ölümün ise tüm mazimin ölmesidir. Sensiz cennet cennet olmasa gerektir ki senin rızan olmadan oraya gidilmez. Sana karşı olmak, sana karşı davranmak tüm iyiliği ve hayrı yok saymaktır. Seni tanımak, seni anlamak, senin varlığını içimde hazmetmek başlı başına bir bilgeliktir, ermişliktir. Çok okumayla, çok bilmeyle, çok görmeyle değil hissetmekle ilgilidir. İşte, o insan ! bir inanandır, yüksek şahsiyettir, kul olmuştur. Zihnini, duygularını ve yaşantısını tümden Hakk’a vermeye hazırdır. Çünkü mayasında şefkat vardır. Özü arıdır. Meleklerin secde etmesine layık bir varlık olmuştur. Annesi ile ilk yaratılış tekrar tüm saflığı ile yeniden yaşanmıştır. İlk Adem ile son Ademoğlu bu manada aynı haklara sahiptir. Evlat ile anne olmaya namzet her insan omuzlarında bu büyük sorumluluk gerektiren onuru taşır. Hayatını yaşarken bu sorumluluğun çizdiği sınırları aşmamaya özen gösterir. Her sınır ihlali insanlıktan verilen bir tavizdir. Daha yavru iken kulaklarından dualar ile ona yol haritası çizilir. ‘Haram yeme !’ , ‘Çalma! ‘, ‘Dürüst ol !’, ‘İnsanları üzme!’ ‘ Allah’a karşı vazifelerini bil !’ Annenin değerini bilmek insanlığın değerini bilmekle özdeştir. Annenin değerini bilmek kendi değerini bilmektir.
T.Urgur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder