Neyleyim

Ayaklarımdan çekilen bir resim,

Ağır ağır yükselir.

Küllerinden doğan zamandır,

Avuçlarımdan akan kan.

Gözlerimde biriken,

Geçmişten gelen bir seldir.

Volkan dağlarından akar,

Ayaklarında buhar olur.

Titremek ve üşümektir,

Sensizlik.

Yorganı üstüme çekmek,

Dertlerime sarılmaktır.

Baktıkça utandığım bir günahtır,

Vefasızlığım.

Her sabah karşımda,

Her gece koynumda .

Bir hasta ziyaretidir,

Her gelişin.

Kısa.

Yarı ağlamaklı, yarı acımaklı.

Anlamsız satırlar,

Boş bakışlarıdır.

Hayat.

Kapanış sahnesinde.

Neyleyim,

Bir bitiş, bir sondur bu.

Herkes evine,

Herkes geldiği yere.

Turgay Urgur