Hep birden aynı şeyleri düşünmenin ne önemi olabilir ki?
Nesneler ve insan arasındaki dayanılmaz ilişki. Varlığın başka bir varlıkla tanımlaması. Ya da kendi varlığını ararken nesnelere takılıp kalan, kendisini onda bulan insan veya insan yığınları. Hiçbir şey değişmez iken kendisinin değişeceğine inanan garip bir insan modeli. Makine, nesne ve insanın yer değişimi. Yerlerini bir türlü bulamayışı. İnsanlaşan makineler ile makineleşen insanların serbest piyasa rekabeti.
Sende başkalarına benzeme korkusu ne kadar var?
Geceleyin nesne ve insan arasındaki fark en alt düzeylere iner. Karanlık onları sadece birer gölgeden ibaret yapmıştır. Düşüncenin olmadığı yerde artık insan nesne ile aynı özelliklere sahiptir. Kitlesinin yerini artık kütlesi almıştır. Kütlesi kadar değerlidir. Önceleri ise karanlık ile nesneler ve insanlar arasındaki fark ortaya çıkardı. Çünkü karanlıkta düşünce daha bir parlak daha bir göz kamaştırıcı olurdu.
Yarını bu günden ayırt edemeyen insan zamanın esiri olmuştur.
Düşünce rahatsız edicidir. Önce insanın kendisini sonrada salgın gibi çevresini. Düşünce kabullenmek istemez, düşünce bağlı olmak istemez, düşünce davranışları zorlar, düşünce bakış ve tavırlara sirayet eder. Düşünce rakip istemez. Düşüncenin tiksindiriciliği bu olsa gerek çünkü düşünce ham mideye fazla gelir.
‘İnsanlara aldırmak’ ve ‘bir kitabı okumak’ arasında itici bir güç vardır. Aynı yerde bulunmazlar. Bir birlerine destek olmazlar.
Bedenin çok ağır geliyorsa ruhun gereğinden fazla hafiflemiştir.
Rad Suresi: 28/ Gerçek şu ki, insanlar kendi iç dünyalarını değiştirmeden Allah onların durumunu değiştirmez.
Değişimin formülü sadece budur. Yorum yok.
Dua ve düşünmek iyiliğe yol verir. Tövbe ve af dileme ise fenalıkların önünü keser. İnsan iki elinde ‘bu’ iki kuvvet olan ve bunları kullanmaya meyilli bir varlıktır. Dua aynı zamanda geniş çerçevede yani herkesi kapsayacak şekilde yapılırsa daha makbuldür. İsterken herkes için istemek en iyisi olsa gerektir.
Turgay Urgur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder