1’den 11’e ulaşan “Felç” isimli şiir serimde felce uğrayan
toplum, aile ve insandan bahsedilir. Nasıl ki felç insanın sinir sistemini alt
üst edip hareketlerini kontrolsüzleştiriyorsa aynen bunun gibi bilincini
yitirmiş bir toplumsal felçten dem vurulur. Bu şiir serimin bir özelliği de
felcin şiirin şeklini de
etkilemesidir. Bu bağlamda zıt kavramlar, farklı geçişler, alışık olmadığınız
mısralarla karşı karşıya kalabilirsiniz. Diğer bir özelliği de farklı
zamanlarda (1-11) yazılan seride ortak kelime paydaları ile seri bütünlüğünün
aranmış olmasıdır. Siyasetten sanata, aşktan felsefeye, mitolojiden dine kadar
birçok motifleri işlemeye çalıştığım bu şiirlerimi sizlerle paylaşmaktan büyük
bir onur duyarım.
Felç 11
Bir şehir dolusu
beton,
Yine topraktan ama sadece topraktan değil.
Demir, çakıl, kum ve çimento.
Bir yıkılan bin yapılan.
Topraktan gelip betona
dönenler,
İlk değil son halleriyle ölenler,
Gömülmeyip,
Üst üste yığılanlar.
Yemeğe devam eden ölüler,
Yenilen(!) diriler.
Günahımız izlemek,
İnsanlığımızı gizlemek.
Edep elbisesini ruha asıp,
Çırılçıplak şehre girmek.
Turgay Urgur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder