Anne tekrar vur,
Ama bu sefer kalbimden.
Biliyorum o sana söz vermişti,
Bir daha yapmam demişti.
Aldandı ve yine yanıldı.
Çaresiz dertler açtı başıma,
Yerlerde süründürdü, perişan etti.
Bitirdi beni.
Çok yanlış yaptı anne hem de çok,
Güvendi,
Sonunu bile bile yine sevdi yine kandı.
Anne tekrar vur,
Ama bu sefer kalbimden.
Tek vuruşluk olsun,
Dersini alsın, haddini bilsin.
Bir hayale kapılıp ardından deli divane koşmasın,
Geceleri bir sokak serserisi olup köşe bucak teselli
aramasın.
Yemeden içmeden
kesilip ölüm uykularına dalmasın,
Bir yerlerde sızıp el âleme maskara olmasın.
Önünde diz çöktüm yalvardım,
Saatlerce çocuklar gibi ağladım,
Yazıktır. Bitmesin kıymetini bilelim dedim.
Bir türlü anlatamadım anne.
Bilirsin ben gururdan
bir heykeldim,
Ama ilk defa onun önünde eğildim.
Herşeyimi, yıllarımı, onurumu, gençliğimi önüne serdim,
Vur anne vur. Ben ilk defa ona aldandım.
Buz gibi gecelerde yandım.
Ben hep ona inandım.
Ama yine kandım yine aldandım.
Anne vur. Ne olursun acımadan vur.
İçimdeki tüm duyguları yitirdim,
Ağlamıyorum, hissetmiyorum,
Artık ölümden korkmuyorum.
Kurtar beni zaten yaşamıyorum.
Turgay Urgur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder