İNSAN ve TAŞ

Çok soğuk parçaladı,

Çok sıcak hırpaladı.

Depremler ufaladı.

Rüzgârlar zımparaladı.

Yağmurlar cilaladı ve yumruladı.

Gelen geçen bastı, kırdı, dağıttı.

Bir o yana, bir bu yana attı.

Sular, seller yerimden etti.

Gah toynak, gah ayak eşeledi.

Karıldım, karıştırıldım.

Un ufak elendim.

Savruldum.

Taştım.

Ne de olsa taştım. 

Hepsine dayandım.

Ateşte piştim. Ateş sandılar.

Üst üste dikilişime kandılar.

Bağırlarına basıp yandılar.

Karınlarına basıp açlık bastırdılar.

Çocukların oyununa katıldım,

Mina’da şeytana atıldım,

‘Övünsen mi?’ bilemedim. Parayla bile satıldım.

Çokluğuma değil, azlığıma 'değer' verdiler,
Çoğu şey gibi renklilerime rağbet ettiler. 

Dağ oldum yolları kapattım,
Bismillah diyen tohumlara sinemi açtım. 
Kurda, kuşa yuva oldum.
Nice günahların üstüne yıkıldım.  

Gün geldi dinamitle patlatıldım,

Geçilen yol,

Dayanılan duvar oldum,

Hem nadir hem de nadide olunca,
Parmakta yüzük,

Elde tesbih oldum.

Taştım.

Ne de olsa taştım. 

Hepsine dayandım.

ilahi adalet!
Kalbin katılığını benden bildiler,
Safra ve böbrekte acı çektiler.

Dilekten başlayıp,
Şaşırıp da tapan oldu.
Neyse ki! Kader benden yanaydı,

Sonrasında taptığına dönüştürülen de oldum.

Cudi'de Nuh Aleyhisselam,
Tur-i Seyna'da Musa Aleyhisselam,
Hira'da ise Alemlere rahmet Hz. Muhammet ile şereflendim.

Tarlada fazlalık,

Kimisinin işine engel,

Kimisinin tekerine destek oldum.

Lakin,,,
Harman döveninde saman,
Değirmende buğday da benden geçti.
Hikmetimdendir....
Çakmakta ateş,
Olukta su da benden geçti. 

Taştım.

Ne de olsa taştım. 

Hepsine dayandım.

İlahi adalet,

Hem sapanda kuşa atılan mermi,

Hem de Ebabilin attığı oldum. 

Semud kavminin devesi ve yavrusu da benden,
İbrahim'in bıçağını kıran da benden. 

Anıtta benden oldu,

Kanıtta benden.

Evimden ettiler ev oldum.
Şeklimden ettiler,
Şah eser oldum. 

Oyuldum, 
Sıra sıra koyuldum. 
Cephede siper oldum.
Hep aynı olsam da,
Mezarda işaret oldum.  

Heyhat! Şükürler olsun,

Kâbe’de en değerli de oldum.

Taştım.

Ne de olsa taştım. 

Hepsine dayandım.

Göz de aldım, 
Can da aldım. 
Ama insanın aldığı sorumluluğu almadım.

Korktum.

Rahman ismiyle,

Üstüme çok yağmurlar oldu, 

Kahhar ismiyle,

Lut'a ve Pompei'ye benden doldu. 

Habil uyurken Kabil onu buldu,

Bir tanemle başına vurdu,

İlahi Adalet!

Şimdiye kadar her katil,

Bin tanemle kendi başına vurdu.   

Taştım.

Ne de olsa taştım.

Hepsine dayandım. 

Bereketimi akiğimdem,

Dua olsam geri çevrilmeyeceğimi piruzemden bilirler.

Necef(Dor) 'um hikayesini ise bilseler bile,

Kıymetini bilemezler. 

Bilselerdi zaten;

İncim'den sabrı,

Sedefim'den Kuddüs ismini öğrenirlerdi. 

Varsın bilinmesin,

Varsın öğrenilmesin,

Taşım.

Ne de olsa taşım.

Dayanırım.

Lakin

Gün olur üstüm üstümde kalmaz,

Kum olur denizlere akarım. 

Ve vazifem biter. 

Çünkü ben insanın aldığı sorumluluğu almadım. 

Korktum.

TURGAY URGUR