Şehirler dolusu
günah sarmalında,
Bir insan.
Çaresizlikten
tükenmiş,
Acizlikten per
perişan.
Hayatın tam
ortasında,
Bir umut
bekliyor.
Ne yaptığını,
ne söylediğini bilmiyor.
Ama yine de
umut ediyor.
Başka kapısı
olmadığından,
Geri dönemeyeceğinden,
Bekliyor.
Hayat budur.
Her ‘anı’ insana bir şeyler verir.
Verdiği bir
şey için çok şey alır.
Bu nedenle
istemek vermeği gerektirir.
En güzeli
ise;
Beklemektir.
Mevlam
bakalım neyler, neylerse güzel eyler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder