BİR YALNIZLIK HİKÂYESİ / Turgay
Sokakta kimsesiz bir çocuğum,
Su satıyorum.
Belediye’ye ait binada kalıyorum.
Nedensiz fakat insanlara güvenebiliyorum.
İsterken utanıyor, verirken sakınmıyorum.
Üstüme başıma çok bakmıyorum,
Saçlarım uzun. Farkındayım biraz kirliğim.
Bir iki tane elbisem var.
Lakin birisi bir şey dese mahcup
olabilirim.
Henüz kimseyle tartışmadım.
Bana darılan, benden nefret eden birileri
yok.
Herkesi aynı görüyorum, ayırmıyorum.
Üşüdüğümün çok geç farkına varıyorum,
Saatlerce güneşin altında kalsam
anlamıyorum.
Çok hasta olmuşumdur,
Hastaneye veya doktora gitmem gerektiğini
bilmiyorum.
O gün ‘sen kimsin?’ deselerdi.
Kendimi tarif edecek söz bulamazdım.
Tüm bu yaşadıklarımın mecburiyetten
olduğunu anlatamazdım.
O gün yaptıklarımın: Güvenmek, vermek,
bilmemek. Nedeni Yoktu.
O gün kim olduğumu şimdi sorsalar.
Derim ki!
Ben özgür bir
insandım.
Turgay Urgur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder