Köşede tek başıma bekledim,
Yağmurda saatlerce ıslandım de.
Aklım damlalar ile kaldırımın kenarından akarken,
Üşüdüm ama bilmedim de.
Sokak başlı başına bir acı,
Sen bilemezsin, insanlar iyi birer savaşçı.
Sokak karanlık ve soğuktur,
Sen bilirsin, insan acelecidir.
Bir taraf, sen.
Her tarafta sen.
Koca bir şehir,
Hatıraları hep sen, yine sen.
Söyle !
Kimden duydun bu sesi?
Yoksa bu bir yenilgi mi?
Söz dudaklarda burkulurken,
Gördüm ama görmedim de.
Sokak dar ve karanlıktır,
Sen bilirsin, insan doymaz.
Bir taraf, gidiyor.
Gözler artık kapanıyor.
Koca bir şehir,
Ellerinde yine kayboluyor.
Söyle!
İnsan dünden ibaretken,
Gelecek düne dönerken.
Bir var, bir yok düşüncenin elinde,
Yokluk bana göz kırpıyorken.
Bir yalnız sokak, bir kalabalık adam.
Sesim beni boğuyorken.
Sen bilirsin, içindekini öldürmek nedir?
T.Urgur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder