Gecenin derindeki tenhası,
Sözün usul usul kaybolması,
Zamanın şeriksiz hakimiyeti,
Rüzgarın bana verdiği avans,
Nefesin hediyesi son şans,
Göz kapaklarımın teslim oluşu,
Ruhumun acil çıkışı buluşu,
Odam dolusu boş anılar,
‘Bir gün’ bildiğim hiç yıllar,
Zorla götürülen çaresizliğim,
İfşa olmuş korkularım,
Aynalara dönüşmüş günahlarım,
Üstüne viraneler kurulmuş sevaplarım,
Seninle yaşanmamış olan her şey,
Benimle gömülecek her bir şey,
ÖLÜMÜ HATIRLATIYOR.
Ve gözlerin,
Ve ela gözlerin,
Ve bana bakan ela gözlerin,
Ve bana geçmişle bakan ela gözlerin,
Ölümü hatırlatıyor.
Avutuyor,
Ne de güzel avutuyor.
Hayat bitmek üzereyken,
Hayal hapını alıp alıp uyuyakalmak,
Çok güzel avutuyor.
Lakin uyanınca…
Güneş bile artık BANA ÖLÜMÜ HATIRLATIYOR.
Acıma lütfen!
Lütfen acıma!
O bakışlar BANA SADECE ÖLÜMÜ HATIRLATIYOR.
Hapım nerede?
Hayal hapım nerede?
TURGAY URGUR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder