Arefe günü salıncağa bindim,
Gözlerim bir yere bir göğe değdi.
Korkularım suskun,
Gülüşlerim ürkekti.
Yaşasın yine çocuktum,
Yine çocuk olmuştum.
O gün hepimiz aynıydık,
Güldük, üşüdük,
Üşüdüğümüze bile güldük.
Karanlıktan başka saat yoktu,
Açtık ama açlık toktu.
Üç gün sonra ipler söküldü,
Çocukluğum diğer bayrama kaldı.
Kaç bayram daha ipler asılırdı ki?
Herhalde üç günlük dünya dedikleri buydu:
Çocukluğumu salıncakta bırakmaktı.
Ve o üç gün seni düşünmek,
Varlığın ve yokluğun arasında sallanan bir rüyaydı,
Korkularım suskun,
Gülüşlerim ürkekti.
O gün de.. sen ve ben
ayrıydık,
İkimizde üşüdük,
Saatten başka karanlık yoktu,
Diğer bayrama ne kaldı ben de bilmiyorum,
İplerin kaç bayram daha kurulacağı ise artık umurumda
değildi,
Herhalde üç günlük dünya dedikleri buydu:
Çocukluğumu salıncakta,
Seni ise mazide bırakmaktı.
(bayramın kutlu olsun…. )
Ne olurdu ki?
Arefe günü bindiğin salıncağı ben sallasam,
Gözlerin bir yere bir göğe değse,
Korkuların susmasa,
Gülüşlerin ürkmese.
Büyüsek,
Beraber gülsek, beraber üşüsek.
Ne karanlık ne de saat umurumuzda olmasa,
Ve bir bayram arefesinde ipleri biz bağlasak,
Üç günlük dünyaya bir salıncak bıraksak.
TURGAY URGUR (COTON SERİSİ......)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder