Yaklaşık 4-5 yıl önceydi.
Zaman gazetesi yazarları durduk yere ‘İslamcılığın
bittiği’ üzerine bir köşe yazısı serisi başlattılar. Ali bulaç, mümtaz
türköne arasında başlayan münazara
yaklaşık 1 ay sürdü. Sona doğru yaklaşınca ikisinden birisi lafı nasıl olduysa
Bediüzzaman’a getirince ali ünal isimli başka bir yazarları da konuya müdahil
oldu. Bediüzzamanı savunur göründü. En son noktayı ise ‘baktı gördü iş kontrol
çıktı’ dumanlı koydu. Dedi ki: bizim gazete öyle demokratiktir ki her türlü
zırvaya müsaade edilir babından ahkâm kesti. Zaten ondan sonrada konuyu açan
olmadı. Ayıp kısmen de olsa idrak edildi.
Bir iki gün önce benzer zırvayı yine başlatmışlar. Ali bey
işin teorisini, mümtaz bey akademisini, dumanli ise otoritesini döşüyor. Neden mi? Kim bilir?
Gerçekten nedendir ki?
Madem gazete bir cemaat
gazetesidir, İslamcılığın bitmesine veya
teorisine neden takılıyor ki?
Kendilerini hiç mi
İslamcı görmüyorlar? Veya onların işleyişlerine hizmet eden İslamcılık modeli
nasıl bir şeydir?
Madem bu işe
(İslamcılığın bitmesine) bu kadar meraklılar kendi İslami düşüncelerini neden
net bir şekilde anlatmıyorlar.
Mübarek Ramazan gününde bu basit polemiğin bir
parçası olmak istemezdim. Lakin insanlara şunu anlatmakta fayda var. Lütfen….
bir düşüncenin arkasından gidiyorsanız, o düşüncenin gazetesini bi zahmet
okuyun.
Muhtemelen arkadaşların
canı sıkılıyor. Boş iş kardeşim, bunlar boş iş. İslamcılığın bitmesine
sevinmeyin. AB veya ABD size bu işin sonunda madalya taksa bile bunlar boş iş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder