DURMAK YOK

Ey insan,

Ey ben.

Ağlamayı beceremeyip, gülmekten utanmayan.

Ömür sermayesini beyhude tüketen.

Edepten yoksun,

İşten bıkkın,

Hayattan sıkkın.

Çok değil dün …. daha dün…

Suriye’de, Irak’ta, Afgan’da çocuklar ağladı.

Bosna, Hocalı, Kıbrıs ne çabuk unutuldu.

Bir savcı kurban edileli 2 gün olmadı.

30 yılda bu ülke kaç ana kuzusu verdi?

Ey insan,

Ey ben.  

Vaktin değerini bilmeyen,

Boş laf ile gönül eğleyen,

Sanma ki bu hayat hep böyle sürecek,

Eğlence, gülmece devam edecek.

İstesen de istemesen de bir gün bitecek.

Çok değil dün… daha dün…

Ana, baba vardı da gitti.

Bitmez denilen aylar, yıllar geçti gitti.

İyi de gitti, kötü de gitti.

Bir hesap önüne varmaya gitti.

Ey insan,

Ey ben.

Henüz vakit varken,

Önce pişmanlık ile,

Sonra acizlik ve haya ile,

Eğilmeli. Af dilenmeli.

En önce kendimiz bilinmeli,

Sonra etrafa söz söylenmeli.

Madem bu yolda durmak yok.

İbadet ve şuur ile gidilmeli.

Turgay URGUR