Meczup
bireyselliklerin ruhumuzu kemirdiği bu stres çağında aramızdaki dayanışma ve
fikri mülahazaları yeniden filizlendirecek hiç tükenmeyen manevi çarelere
hepimizin ihtiyacı var. Ön yargısız ve ön yergisiz olarak bir birimizi
dinlemeliyiz. Aydınlanmayı ve ferahlamayı uzaklardan gelecek tılsımlarda değil
bizden olanlarda aramalıyız. İhtiyacımız olan ne reform ne de değişimdir. Asıl
yapmamız gereken öze dönüştür. Yoksa toplumun her kesimini saran beyin
tutulması ve ruhsal felç devam edecektir.
·
* *
Ruhun
tesellisi hiçbir zaman süslü kelimeler, şaşaalı mekânlar, lüks ve sefahat
olmadı. Huzurluyum diyenler hep bambaşka hülyaların peşinden gidenler oldu. ‘O’
hülyalarının ardından çocukça koştular. Ne yoruldular ne de heyecanlarını
yitirdiler. Kimileri buna ‘aşk’ dedi.
·
* *
Yağmursuzluktan
dolayı felaket senaryolarının dimağları zorladığı geçen haftalardan sonra bu
hafta gelen rahmet tek (ve şüphesiz) kelimeyle İlahi İhsandır. Ey biz! ne kadar
da aceleciyiz?
·
* *
Sevdiklerimize
manevi hediyeler verelim. Dua gibi, iyi söz gibi, teselli gibi, muhabbet gibi.
·
* *
Turgay
Urgur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder