KARMAŞIK

Çok uzun bir zamandır düşünce felcini yazmaktayım(yazmaktaydım). Bireyin, ailenin, toplumun duyarsızlaşmasından dem vurmaktayım. İş döndü dolaştı kendime geldi. Baktığım yere, durduğum yere ve olduğum yere geldi. Hatayı kendimde buldum. Çünkü geçen sene değil, son 10 yıl değil, en son asır değil; insanlık zaten hep böyleydi. Yazmaktaydım dedim, malumunuz benim yazarlık vasfım falan yok lakin bu sosyal medya veya internet dediğimiz hadise(!) kendimizi gösterebildiğimiz tek ortam olarak kalakaldı. “En son ev sohbetim neredeydi? Hangi dostumla neyi konuştum?” inanın hatırlamıyorum. Konuyu fazla dağıtmadan; zaten kim nerde kiminle ne konuşuyor ki? Her neyse: insanlık hep böyleydi dedim yaa… hırs, iktikam, nefret insanlığın yeni icatları değil. Bilakis deneme-yanılma ile bir türlü denemekten ve yanılmaktan vazgeçemediği uğraşları. Hani “hatayı kendimde buldum dedim.”….. yaa ordan devam edeyim.

İşte hatalarım:

Seveceksen önce kendini seveceksin.

Kıymet alacaklarına değer vereceksin.

Herkes iyi değildir, hemen öğreneceksin.

İnsan değiştim demekle değişmez bileceksin.

Sadece söze değil,

Konuşurken yalnız gözüne değil,

Anlatılanlarına değil,

Her haline dikkatlice bakacaksın.

İşini şansa bırakmayacak,

Birisine ilk şansı vermek; son şansın olabilir.

Onun için yapılan işte mantık arayacaksın.

Kötülerle savaş ilk değildir,

Herkes duyarlı değildir,

Menfaat dediğimiz aslında ilişkilerin NEDENidir.

Onun için uyanık olacaksın. Uyumayacaksın.

Bilgin yoksa kariyerin,

Kariyerin yoksa paran ve itibarın,

İtibarın yoksa dostun olmaz.

Ekmeğin, suyun, evin, arabanın, ayakkabının, zıbının, çorabın para olduğu bir dünyada,

Mutluluğu ruhlar aleminde değil çalışmalarında arayacaksın.

Kendini de “melek” sanmayacaksın. 

Romantizm, klasisizm de bir yere kadar hayat senden “gerçekizm” istiyor,

Kimsenin çocuk avutacak hali yok,

Bir an evvel yürüyecek ve dik duracaksın.

Turgay Urgur