Yıllar O’nun yılları,
Yollar O’nun yolları,
İnsan; ‘iradesi elinde’ bir yolcu.
Şairin dediği gibi ‘meçhule’ falan değil,
Sevk-i Rabbani.
Bu yolculukta ilerlerken geriye dönüp bakabilirsin,
Ama ASLA geriye dönemezsin,
Bir an için oturup bekleyemezsin!
Hal böyle iken;
Ne diye inat edersin,
Kalp kırar, boş işlerle uğraşırsın.
Seninle birlikte tüm ailen,
Mahallen ve şehrin,
Ve de insanlık yolun yolcusu.
Yani herkes fani,
Herkes aciz,
Herkes Emir üstüne doğacak ve ölecek,
Yani hayatı veren O,
Yani ölümünü de veren O,
Ve bir daha diriltecek olan O.
En önemlisi ne mi?
Bence HESAP GÜNÜ.
Keşke insanlar,
Keşke şairler,
Keşke düşünürler,
Ölüm’den bir fazla , hatta bin fazla HESAP gününü anlatsalardı.
Yolculuklar sona doğru emin adımlarla ilerliyor,
İnsan ’hazırlığını’ kontrol etmeli,
Bismillah diyerek;
Tövbe ile,
Şuur ile,
İlim ve DUA ile,
Yolculuğunu güzelleştirmeli.
Sünneti Seniyye ve Kelam ile meşgul olmalı.
Kardeşlerine muhabbet ile yaklaşmalı,
Ve yolculuğu esnasında dilinde hep DUA ve güzel söz olmalı.
Ayrışmaya, dışlamaya, kınamaya son demeli,
Varsa elinde bir GÜÇ bir derde çare olmalı,
Derdi varsa SABIRLI olmalı,
Hataları için PİŞMAN,
Geleceği için UMUTLU,
Varlığı için HER DAİM ŞÜKÜRLÜ olmalı.
Turgay URGUR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder