İnsan saç telleri ve göz yaşlarından oluşuyor,
Ve insana ait her şey gibi onlar da toprağa düşüyor.
Ve insan ne kadar yaşarsa yaşasın,
Hayatı bir türlü öğrenemiyor.
Sanırım asıl acizliğimiz: 'bu öğrenememe'.
Ve insanın bel bağladığı ne varsa,
Sadece ve sadece acı veriyor.
Çünkü onlar da insanlar gibi toprağa düşüyor.
Dünler hep toprakta,
Yarınlar yine toprağa düşecek.
Tüm sesler toprağın altında bekleşiyor,
Türlü türlü düşünceler,
Büyük hayaller çoktan toprak oldular.
* *
Anne! Elime yine kalemler düştü,
Çocukken sığındığım dualar dilime düştü,
Yaptığım bir kaç iyilik vicdanımı tutuyor,
Günahlar yine baskın, yine güçlü,
Bir de senin yokluğunu düşünmek,
Uykularımı gasp ediyor,
Odama hüzünler çöküyor.
* *
Gitme! Gitme! Ne olursun.
* *
Özlemekten yoruldum,
Mazimi avutamıyorum.
Gözlerimi susturamıyorum.
Dünler hep toprakta,
Yarınlar yine toprağa düşecek.
Bir de senin yokluğunu düşünmek,
Uykularımı gasp ediyor,
Odama hüzünler çöküyor.
* *
Ömrümü susarak geçirmek isterdim,
Sadece koklamak,
Sadece sarılmak,
Sadece bakmak isterdim.
Aşkın bedeli var,
En pahalı şey,
'Seviyorum.' kelimesi,
Bilseydim almak istemezdim.
Ama ben de kandım.
Aşkın bedeli var,
Ömrünle ödüyorsun çünkü aldıkların sende kalmıyor.
İnsan saç telleri ve göz yaşlarından oluşuyor,
Ve insana ait her şey gibi onlar da toprağa düşüyor.
Ve insan ne kadar yaşarsa yaşasın,
Hayatı bir türlü öğrenemiyor.
Dünler hep toprakta,
Yarınlar yine toprağa düşecek.
Bir de senin yokluğunu düşünmek,
Uykularımı gasp ediyor,
Odama hüzünler çöküyor.
* *
Yokluk güzel ders,
Herkesin az çok hissesi var.
Gençlik yok olur,
İnsana ait ne varsa yok olur.
Ve insan kaybettikçe ders alır.
Az da olsa öğrenir.
Varlığı, var edildiğini,
Tekrar var edileceğini az da olsa öğrenir.
Ömrümü susarak geçirmek isterdim,
Sadece koklamak,
Sadece sarılmak,
Sadece bakmak isterdim.
Aşkın bedeli var,
En pahalı şey,
'Seviyorum.' kelimesi,
Bilseydim almak istemezdim.
* *
Anne! Elime yine kalemler düştü,
Sinende aşkı, hayatı ve ölümü düşlemek ne de güzeldi.
Gözlerimi susturamıyorum,
Gideceksek beraber gidelim.
Ben yalnız başıma hiç bir yolu bulamıyorum.
Aşkın bedeli var,
En pahalı şey,
'Seviyorum.' kelimesi,
Bilseydim almak istemezdim.
* *
Boş geldi dünya bana.
* *
Usul usul yaşanır mıydı hayat?
Saatler bir 'görüşlük ömre' ya da en azından 'bir ömürlük görüşe' müsaade eder miydi?
Ya tadı?
Damağımda kalır mıydı?
İyi kötü bir ömür verdim,
Üstü sende kalsın der miydim?
* *
Elinden çok su içtim,
Alıştırmayacaktın.
Ben konuşurken gözlerime bakmayacaktın.
Herkes susup gidecekti.
Ne varsa ne yoksa içine gömecekti.
Aşkın bedeli var,
Ödedim gidiyorum.
İnsan saç telleri ve göz yaşlarından oluşuyor,
Ve insana ait her şey gibi onlar da toprağa düşüyor.
Ve insan ne kadar yaşarsa yaşasın,
Hayatı bir türlü öğrenemiyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder