Yolun neresindesin?

Başında, ortasında veya k……da. Yol aynı neresinde olsan fark etmez. Yola zaten bir defa çıktın mı, yolda durma imkânın yok. Arkadan sürekli ‘Bekleme yapma!’ diyen binlercesi var. Asıl önemli olan yolda ilerleme şeklin ve yolda geçirdiğin zamanın niteliğidir. Yolculuğu nasıl geçirdiğin önemlidir.  

Sağcı, solcu, komünist, cemaatçi vd. aynı yolun farklı yolcularıdır. Ve diğerleri dedim. Çünkü harbiden çokuz. Çok şekle girdik. Şekle girince evrensel değerlere, insan haklarına (Aslında başkalarının haklarına demektir.), kul haklarına, Allah rızasına falan gerekte kalmaz(kalmıyormuş). Onu da öğrendik. Herkesin, her kesimin edebinin ve ağzının bozulduğu bir menfaat sınırı var(mış).    

Doğru farklı kitapları okuduk. İşin aslı okuttular. Yoksa kendi iradesiyle gidip kendine kitap bulan da yok hani. Kimisi ezberletmeye kadar gitti. Gazetecinin önünde durunca elimiz kendiliğinden birisine (belirli birisine) hep gitti. Aynı yemeği iki gün yiyince sıkılıyoruz. Ama aynı düşünceyi yıllarca okumaktan sıkılmadık, kimi zaman abartılı veya yalan bulduğumuzda bile bıkmadık. Midemizin gösterdiği seçiciliği beynimiz göstermez hale geldi. Madde bağımlısı gibi düşünce bağımlısı olduk. Utanmadan hem okuduk, hem izledik hem de savunduk. Her türlü öz benliğimizi ayaklar altına alıp, bir güzel de savunduk. Bize girip, çıkanda yoktu hani. Ama başında biz de ‘düşünmeden geleceksen gel!’ diyenlere uymuştuk. Ayağımızla girdiğimizi sanmıştık ama adamlar öncelikle beynimizi almıştı.

Şimdi ise dünyada, dünya genelinde birilerinin öldüğü bir zamanda. Birileri dediğim masum çocukları da kapsıyor. Anaları da, babaları da, Müslümanları da, İnanmayanları da. Anladınız işte! sahilde boğulan çocuğu da, köprü altındakini de. İşte böyle bir dünyada çoktan yiyip de bitirdiğimiz beynimizin belden aşağıya akan suyundan düşünce sidiği yarıştırıyoruz.

Yolun neresindesin?   

Turgay URGUR