Garip bir ülkede
yaşıyoruz. Bir zamanlar bir kesim (ben dahil) Rahşan affını gerçekleştirdi diye
Sezer Cumhurbaşkanını epey bir eleştirmiştik. Hatta bunu siyasi münazaralarımızda
da sıklıkla kullandık. Dedik ki: teröristleri sokağa saldınız, sonra bunlar
tekrar katil oldu vs vs. Adamları yerden yere vurduk.
Şimdi ise; bunu
söyleyenlerin oy verdiği parti ( doğru ben de o partiye oy verdim) 13 yıl
boyunca teröristi ve Kürdü güçlendirmiş. Tepesine çıkarmış. İş bu hale gelmiş. Ama
kimse demiyor ki! Bu adamları bu kadar biz şımarttık.
İş harbiden vahim.
Askerin ve polisin giremediği yerler var. Avrupa’da bir ülkenin polisi ölse
Devlet orayı tamamen pislikten temizler. Fransa’daki olayı hatırlarsınız. Tüm Devlet
liderleri kol kola girmişti.
Sevgili dostlar, yaklaşık
3-4 aydır. Bir şehit yakınının; annesi, babası, kardeşi, çocuğu gözüyle
olaylara bakmaya çalışıyorum.
Vardığım sonuç şu: İnsanlığımız
can çekişiyor. Gazetelerde şehit haberleri ile magazin haberleri yan yana
duruyor. Ateş sadece düştüğü yuvaları yakıyor. Ne dumanı, ne de sisi bize
uğruyor. Allah sonumuzu hayır etsin.
Turgay
İnsan,
Nisyan.
İnsan,
İsyan.
Aldanır,
Kandırır,
Unutur,
Unutur.
Aşk masallarda ve
filmlerde güzel,
Hayat ölümde gerçek,
Hayat ölürken gerçek,
Ve insan baştan sona
zayıf ve çaresiz.
Turgay urgur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder